die vlinder

deur Germandt Geldenhuys

eergister se spoke
draai rond en rond in mallemeule
en die stroopsoet lug
bedwelm hom
met twee vingers druk hy

die vlinder is dood
waar vroeër die kleur
is strak en koud

eens die vrolik vlinder
nou die karkas skaars gespaar
stadig stap hy weg
met pikswart oë in vlam

die vlinder is dood
vertrap vermorsel en oop

die stilte is 'n koue lem
soos voetstappe wat sweef
en erens lê 'n offergawe
erens wou 'n vlinder leef

en God sit neer sy hand

al is die vlinder-graf dan klaar
die grond is skaars nog koud
maar ewig rus die vaderhand
al is die vlinder dood.

die seun sal altyd vlinders vang
in die rondomtalie spel
waar die einde altyd donker is
die paadjie - 'n bitter hel

en eendag sal die soet lug verdwyn
en die oop velde en die maanlig selfs met dagbreek-straal
verkluim

sal hy omkyk
die vlinders sien
die droë wind proe
die nugter sonskyn ruik

sal hy sagkens streel en pleitend vra
sy hoof na die hemel lig
en uitskree na 'n grote God
wat hy jare terug verdoof het